Davne 1838. Godine,prvi put je razmatrano pitanje izgradnje železnice u oblasti Timočke Krajne (u današnjim granicama) u čuvenom Planu No 4 – „Planu za građenje gvozdenog puta ili utrenika u Srbiji“ i to samo 34 godine nakon izgradnje prve parne lokomotive,odnosno 13 godina nakon izgradnje prve pruge (1825.). Nakon dosta godina planiranja,tek 1881.godine počela je izgradnja prve pruge u Srbiji na relaciji Beograd – Niš, a odmah sledeće godine (1882.) izgrađena je prva pruga i izvršena prva železnička vožnja u tadašnjoj Srbiji i to u Majdanpeku, današnjoj Timočkoj Krajini. Istorija železnice Timočke Krajine nastavlja se 1887.godine kada je počela izgradnja „Belgijske pruge“ odnosno 1888.g. puštanjem u saobraćaj ove značajne pruge.

  Krajem 19.veka Dunav je bio najznačajnija saobraćajnica Evrope,pa je značaj ove,prve pruge uskog koloseka (širine 760 mm), imao veliku ulogu za razvoj unutrašnjosti Timočke Krajne, obzirom da su putevi bili veoma lošeg kvaliteta i nesigurni.Pored ovog, investiranje belgijskog kapitala uizgradnju i eksploataciju rudnika na Vrškoj Čuki doneo je niz tehničko-tehnoloških novina u oblasti građevinarstva i saobraćaja.


Krajem 19.veka,tadašnja državna vlast je počela ozbiljno da se bavi planiranjem izgradnje Timočkih pruga.Ideja o građrnju brzih i sigurnih puteva i povezivanja najveće Evropske reke i Jadranskog mora,u početku kao lični interes Kneza Miloša, zbog potrebe za prevozom transporta rudnih bogatstava, stočarskih i poljoprivrednih proizvoda iz Istočne Srbije, interesa susednih zemalja, Rumunije, Bugarske, istočne Ugarske i južne Rusije pretočena je u ideju „TRANBALKANSKE ŽELEZNICE“.Grandiozna ideja je bila spajanje Crnog, (Jadranskog) i Sredozemnog mora železnicom čija bi se zajednička trasa protezala od Odese, Konstance kroz Rumuniju do Kladova da bi se onda razdvojila na zapadni krak nazvan „PRUGA ČETRDESET PETOG UPOREDNIKA“ koja bi preko Majdanpeka, Beograda, Zagreba, Trsta i Bordoa išla do Pariza i južni krak nazvan „TRANSBALKANSKA PRUGA“ i koja bi se protezala od Kladova, preko Negotina, Zaječara, Niša, Kuršumlije, preko tadašnje Turske teritorije do Boke Kotorske u Crnoj Gori ili Albanskog grada Medov. Prvi korak u realizaciji ovog plana bio je potpisivanje konvencije 06.01.1898.godine o izgradnji mosta kod Kladova.

Narodna Skupština u Nišu, 06.12.1898.d., usvojila je Zakon o građenju i eksploataciji novih železnica kojim je predviđena i gradnja pruge Niš – Zaječar – Kladovo – Rumunska granica i pruga Paraćin – Lukovo – Boljevac – Zaječar.

Tokom prvih deset godina 20.veka,pruga od Paraćina so Zaječara građena je uz veće ili manje probleme. Do 1910.godine izgrađeni su delovi ove pruge od Paraćina do Izvora (Paraćinskog) i od Vražogrnca do Krivog Vira.

Obzirom da je pruga Pracin-Zaječar građena istovremeno od Parćina i od Vražogrnca,više od dve godine pre zvaničnog puštanja u saobraćaj ove pruge, tačnije 13.08.1909.g. u Zaječar je iz pravca Vražogrnca ušao prvi voz.

Zahvaljujući belgijskoj pruzi ,na koju je nadovezana pruga Paraćin – Zaječar – Vražogrnac,napravljena je veoma značajna saobraćajnica kroz Timočku Krajinu,za ono vreme sigurnu i brzu koja je povezala dve velike reke,Dunav i Moravu i konačno povezala Timočku Krajnu sa ostatkom Srbije i Evrope.

Klub ljubitelja timočkih pruga, u skladu sa svojim ciljevima, putem ove izložbe i drugih aktivnosti, želi da sačuva od zaborava značajne stranice istorije timočkih i srpskih železnica ali i istorije Timočke Krajine koje su neraskidivo povezane.

Svakako da je jedan od najznačajnijih događaja za istoriju Zaječara prvi ulazak voza. Dugo godina su Zaječarci morali da idu do Velikog Izvora da bi putovali vozom ka Dunavu. Takođe, ovaj događaj obeležio je početak razvoja saobraćaja i opšteg prosperiteta ovog kraja.

U godinama koje su se nizale, građene su i ukidane mnoge pruge čiji značaj prevazilazi današnji odnos prema železnici. Klub ljubitelja timočkih pruga će čuvati i proširivati znanja vezana  za železnicu a istovremeno i upoznavati široku javnost o značaju i ulozi koju su timočke železnice imale i imaju.